گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۰۹۴


حاشا که کند دل به دگر جا منزل
دور از دل من که گردد از عشق خجل
چشمم چو شکفت غیر آب تو نخورد
هم سرمهٔ دیده‌ای و هم قوت دل